Biuletyn Informacji Publicznej
Muzeum Miejskie

MIRADOR po hiszpańsku oznacza punkt widokowy. Przygotowywana prezentacja jest podsumowaniem rezydencji w Hiszpanii.

Paweł Szeibel tworzy obrazy, warsztaty, akcje społeczne oraz instalacje w przestrzeni miejskiej. W sztuce sięga do obszarów zarezerwowanych dla botaników i ogrodników. W jego działaniach dużą rolę odgrywa eksperyment, a także otwartość na niespodziewane efekty funkcjonowania prac typu work in progress.

Urodzony w Zabrzu, tu ukończył Liceum Plastyczne. W latach 2006–2007 studiował na Universidad de Castilla-La Mancha w Hiszpanii. Dyplom obronił z wyróżnieniem w 2008 roku na Wydziale Artystycznym Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach.

Wystawa jest drugą z cyklu, prezentującą w roku 2017, przedmioty zgromadzone przez zabrzańskich kolekcjonerów. Pokazuje dorobek Piotra Szafarza, który wykonywany zawód nauczyciela połączył z pasją kolekcjonerską. Gromadzenie pamiątek i dokumentów związanych ze szkolnictwem, w szerokim zakresie geograficzno-chronologicznym zapoczątkowane zostało przez tego zabrzańskiego kolekcjonera około 15 lat temu. Impulsem do zajęcia się tym tematem były przypadające w 2005 roku obchody 100-lecia Szkoły Podstawowej nr 5 w Zabrzu, w ramach których zorganizował okolicznościową wystawę oraz był współautorem wydanej z tej okazji monografii szkoły.

We wrześniu tego roku minie równo 50 lat od historycznej wizyty w Polsce prezydenta Republiki Francuskiej, Generała Charlesa de Gaulle’a. Jego wizyta miała wówczas, ale też wciąż ma w historiografii i pamięci świadków, ogromne znaczenie. Do komunistycznej Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej przyjechał wówczas nie tylko przedstawiciel demokratycznych państw zachodnich, ale przede wszystkim mąż stanu, o renomie świetnego polityka, wybitnego żołnierza i dowódcy. A jednym z miast, które odwiedził, było właśnie robotnicze Zabrze.

Max Steckel po kilkuletniej nauce zawodu i kilkuletniej praktyce w kilku miastach ówczesnych Niemiec,
w 1891 r. przyjechał do Królewskiej Huty. Tam w 1892 r. otworzył wraz ze starszym bratem Richardem swoje pierwsze atelier. Rok później bracia polecali się jako wykonawcy portretów, fotografowie dzieci, grup, architektury, maszyn, tematów przemysłowych, wnętrz. Ich współpraca trwała najprawdopodobniej do 1903 r. M. Steckel często sam konstruował swoje aparaty fotograficzne, ich obiektywy oraz lampy błyskowe. Opracował metodę usuwania dymu powstającego w czasie spalania magnezji, którą opatentował.
Wspomniane w reklamie fotografowanie maszyn i przemysłu stało się jedną z dwu specjalności M. Steckla. Drugą było fotografowanie dzikich zwierząt. Jego osiągnięcia w tej dziedzinie doceniono, wymieniając go jako jednego z pionierów takiej fotografii, w zamieszczonym w leksykonie Meyera haśle „Tierphotographie”. Zwierzęta fotografował w lasach Górnego Śląska, Tatrach, Prusach Wschodnich, Bułgarii, na Mierzei Kurońskiej. 283 jego fotografie zamieszczono w dziele „Lebensbilder aus der Tierwelt” wydanym na początku XX w.
Najbardziej znane prace M. Steckla pokazują górnośląski przemysł, przede wszystkim górnictwo. W 1898 r. wydał album „Vom Oberschlesischen Steinkohlen-Bergbau” z pracami nagrodzonymi na wystawie w Magdeburgu. Łącznie jego zdjęcia nagradzano 26 razy na wystawach w Niemczech, Polsce i Czechosłowacji.
W 1912 r. M. Steckel przeprowadził się do Katowic i w l. 1914–1922 był kronikarzem najważniejszych wydarzeń tamtych lat: wymarszu Reichswehry na front w 1914 r., wizyt przywódców państw sojuszniczych w Pszczynie, opuszczenia Górnego Śląska przez wojska niemieckie i przybycia nań wojsk francuskich w 1920 r. Po podziale Górnego Śląska utrwalił na kliszach objęcie jego części przez Polskę i pogrzeb pierwszego wojewody śląskiego J. Rymera. W 1928 r. ukazało się jego najbardziej znane dzieło „Czarne Djamenty” („Schwarze Diamanten”). Również w Katowicach ukazał się album „Śląskie Kopalnie i Cynkownie, Spółka Akcyjna”, fotografował tam także biedaszyby. Wiele jego zdjęć reprodukowano
w książkach innych autorów, poświęconych górnictwu i hutnictwu.
W l. 1932–1933 Steckel przeprowadził się do Zabrza, ostatnimi miejscami jego zamieszkania były Gliwice
i Łosiów. Najważniejszym jego dziełem powstałym w Zabrzu był film „Schwarze Diamanten”, zawierający fotografie z l. 1894–1936 ...
Piotr Hnatyszyn, Muzeum Miejskie w Zabrzu

Wystawa jest pierwszą z cyklu prezentującego przedmioty zgromadzone przez zabrzańskich kolekcjonerów „Kolekcjonerzy to szczęśliwi ludzie”.

Małżeństwo Beata i Witold Goczołowie z Zabrzem związani są od urodzenia. Z zawodu architekci, od 2000 roku właściciele pracowni projektowej Goczołowie Architekci - Studio Autorskie. Autorzy i współautorzy licznych zrealizowanych obiektów architektonicznych z zakresu budownictwa mieszkaniowego, usługowego, sakralnego i muzealnego. Laureaci wielu nagród w krajowych i międzynarodowych konkursach architektonicznych. Ich wspólną, od ponad 20 lat, pasją stało się kolekcjonowanie jednego rodzaju dzbanków pochodzących z fabryki porcelany Bauscher. Tym co zainspirowało Państwa Goczołów, aby zająć się kolekcjonowaniem tego typu przedmiotów to znakomite wzornictwo przemysłowe lat 20. i 30. XX wieku zastosowane w tych porcelanowych, otulonych filcem i zamkniętych w metalowej osłonie dzbankach do herbaty i kawy. Połączenie bieli z chromem, minimalistyczna kompozycja, funkcjonalność poprzez zastosowanie wewnętrznej izolacji to cechy, które dla Beaty i Witolda Goczołów, osób wyczulonych na formę i detal mają podstawowe znaczenie.
24.03. 2017 godzina 17.00 – wernisaż wystawy

Muzeum Miejskie w Zabrzu zaprasza na wystawę dokumentującą dorobek lokalnej gazety, tak chętnie kupowanej przez mieszkańców Zabrza i Rudy Śl. Na wystawie można będzie obejrzeć archiwalne wydania tygodnika, pamiątki związane z jego działalnością, wiele niepublikowanych dokumentów. Można będzie również poznać proces przygotowywania gazety do druku oraz wiele ciekawostek, związanych z redagowaniem pisma. Na wiernych czytelników czekają również upominki-niespodzianki.